திருக்குறள் | அதிகாரம் 3

பகுதி I. அறத்துப்பால்

1.1 அறிமுகம்

1.1.2 நீத்தார் பெருமை

குறள் 21:

ஒழுக்கத்து நீத்தார் பெருமை விழுப்பத்து

வேண்டும் பனுவல் துணிவு.

 

பொருள்:

ஒழுக்கத்தில் நிலையாக நின்று, தேவையற்றவைகளை விட்டவர்களின் பெருமையை சிறப்பிப்பதே நூல்களின் துணிபு.

 

குறள் 22:

துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின் வையத்து

இறந்தாரை எண்ணிக்கொண் டற்று.

 

பொருள்:

ஆசைகளை துறந்தவர்களின் மகத்துவத்தின் அளவை விவரிப்பதானால், உலகில் இதுவரை இறந்தவர்களை கணக்கெடுப்பது போன்றதாகும்.

 

குறள் 23:

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார்

பெருமை பிறங்கிற்று உலகு.

 

 

பொருள்:

இம்மை, மறுமை என்று இரு நிலைகளின் பண்புகளைக் கண்டறிந்து, துறந்தவர்களின் பெருமை மற்ற அனைத்தையும் தாண்டி பூமியில் பிரகாசிக்கிறது.

 

குறள் 24:

உரனென்னும் தோட்டியான் ஓரைந்தும் காப்பான்

வரனென்னும் வைப்பிற்கோர் வித்து.

 

பொருள்:

ஞானத்தின் கொக்கியால் தனது ஐந்து புலன்களை அடக்கி வழிநடத்துகிறவன் சொர்க்க உலகில் ஒரு விதையாக இருப்பான்.

 

குறள் 25:

ஐந்தவித்தான் ஆற்றல் அகல்விசும்பு உளார்கோமான்

இந்திரனே சாலுங் கரி.

 

பொருள்:

விசாலமான சொர்க்கத்தில் வசிப்பவர்களின் அரசனான இந்திரனே ஐந்து புலன்களை அடக்கியவர்களுக்கு போதுமான சான்று.

 

குறள் 26:

செயற்கரிய செய்வார் பெரியார் சிறியர்

செயற்கரிய செய்கலா தார்.

 

 

பொருள்:

செய்ய அருமையானவற்றைப் பெரியவர்கள் செய்வார்கள்; ஆனால் சிறியோர், செய்ய அரியவற்றைச் செய்யமாட்டார்கள்.

 

குறள் 27:

சுவைஒளி ஊறுஓசை நாற்றமென்று ஐந்தின்

வகைதெரிவான் கட்டே உலகு.

 

பொருள்:

சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் – இந்த ஐந்தையும் தெரிந்து நடப்பபவர் உலகத்தை மந்திரமாக கட்டுப்படுத்துகிறார்.

 

குறள் 28:

நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து

மறைமொழி காட்டி விடும்.

 

பொருள்:

நிறைவான மொழிகள் நிரம்பிய மனிதர்களின் மகத்துவத்தை, உலகத்தில் நிலையாக விளங்கும் அவர்களுடைய மறைமொழிகளே காட்டிவிடும்.

 

 

குறள் 29:

குணமென்னும் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி

கணமேயும் காத்தல் அரிது.

 

பொருள்:

நன்னெறி என்ற மலையில் ஏறியவர்களின் கோபத்தை, ஒருகணமேனும் பேணிக் காத்தல் அருமையாகும்.

 

குறள் 30:

அந்தணர் என்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்குஞ்

செந்தண்மை பூண்டொழுக லான்.

 

பொருள்:

அனைத்து உயிரினங்களிடத்திலும் செவ்வையான அருளை மேற்கொண்டு நடந்து கொள்பவர் அந்தணர் எனப்படுவர்.